Interview. Luc Besson vertelt ons over zijn "Dracula": "Een ongelooflijk en menselijk liefdesverhaal"

In een luxueuze bewerking, met sublieme kostuums, verfijnde make-up en grandioze decors, redt Luc Besson, net als Francis Ford Coppola meer dan dertig jaar geleden, Dracula van de roofzuchtige wreedheid uit Bram Stokers roman: de vampier in de pracht van absolute, tragische en flamboyante romantiek. We ontmoeten de regisseur voor de bioscooprelease aanstaande woensdag.

Luc Besson in Italië in juni. Foto: Sipa
Waarom Bram Stokers Dracula verfilmen?
Het idee ontstond op de set van Dogman . Caleb Landry Jones en ik maakten een lijst met geweldige personages die hij zou kunnen spelen: Jezus, Napoleon, Gandhi, Frankenstein... Toen we Dracula ter sprake brachten, bleven we allebei abrupt staan. We wisten dat hij het zou worden. Bij het herlezen van de roman werd ik getroffen door de absolute romantiek van deze man die 400 jaar wacht op de liefde van zijn leven. In onze cynische tijd is deze liefde, misschien wat ouderwets, ongelooflijk krachtig.
Deze romantiek gaat gepaard met een duistere en tragische, bijna obsessieve dimensie...
De roman is rijk en verkent thema's als religie, geloof, vriendschap, verlossing, goed, kwaad en verraad. In de tijd dat het werd geschreven, bestond cinema nog niet, en de eerste verfilmingen speelden vooral in op de fantasie: Dracula die muren beklimt en verandert in een vleermuis, een wolf of een monster. Cinema heeft vaak het liefdesverhaal, dat centraal staat in het verhaal, vervormd. Het is deze dimensie die ik wilde benadrukken.
“Caleb Landry Jones is een complete acteur”Waarom is Caleb Landry Jones ideaal voor de rol van Dracula?
Caleb is een uitzonderlijke acteur, de beste van zijn generatie. Hij neemt geen genoegen met kleine rollen. Een plattelandsdokter of een notaris zou hem niet passen. Met Dracula, met al zijn verschillende gezichten en 400 jaar geschiedenis, kan hij zich volledig uiten, ontdekken en plezier hebben. Caleb is een acteur pur sang. Als hij een rol aanneemt, geeft hij alles, uit angst om het verkeerd te doen. Vijf maanden lang was hij Dracula, dag en nacht, zelfs op zondag. Hij sprak met het Roemeense accent, dat hij drie maanden lang had geperfectioneerd, zelfs als hij in een restaurant bestelde. In Dogman kwam hij in een rolstoel terug naar het hotel en het personeel dacht dat hij gehandicapt was. Hij leeft zijn personages volledig uit.
Denkt u dat een dergelijke totale inzet zeldzaam is?
"Het is zeldzaam, maar niet uniek. Ik zag dit met Gary Oldman in Léon in 1994. Net als Caleb "kapt" hij het personage niet af aan het eind van de dag. Midden in een gesprek kan Caleb ineens praten over een scène die over drie weken wordt opgenomen. Hij blijft paraat, verdiept in het script, zoals ik wanneer ik werk, als een zeeman in een transatlantische race, altijd alert, zelfs in een storm."
Deze content is geblokkeerd omdat u geen cookies en andere trackers hebt geaccepteerd.
Door op "Ik accepteer" te klikken, worden er cookies en andere trackers geplaatst en kunt u de inhoud bekijken ( meer informatie ).
Door te klikken op "Ik accepteer alle cookies" geeft u toestemming voor het plaatsen van cookies en andere tracers voor de opslag van uw gegevens op onze sites en applicaties voor personalisatiedoeleinden en gerichte advertenties.
U kunt uw toestemming op elk moment intrekken door ons gegevensbeschermingsbeleid te raadplegen. Beheer mijn keuzes
Hoe heb je het personage Dracula vormgegeven, met name zijn accent en uiterlijk?
Dracula bouwen is als finetunen. Voor het accent werkten we samen met een Roemeense theateracteur, die Caleb coachte. Vervolgens moesten we zijn manier van lopen en zijn hoofdhouding vinden. Dracula is onsterfelijk, hij heeft tijd, dus hij beweegt langzaam, of hij nu drinkt, eet of beweegt. Voor de kostuums kozen we voor een dandystijl: hij houdt van mooie stoffen, sieraden en klassieke muziek, als een estheet. Patrice Garcia, met wie ik aan The Fifth Element werkte, definieerde een dominante kleur, paars, om het cliché van bloedrood te vermijden. De film is verankerd in een bepaalde realiteit, zonder in overdaad te vervallen, om het gothic of het fantasy te vermijden. De kostuums, het kasteel, het personage moeten geloofwaardig overkomen, zelfs als ze fictief zijn.
Guillaume de Tonquédec en Christoph Waltz brengen een vleugje humor en fantasie mee. Hoe heb je hun personages uitgewerkt?
Guillaume de Tonquédec is een immens acteur. Hij deelt met Christoph Waltz, die drie talen spreekt en opera's regisseert in Wenen, de precisie en toewijding aan zijn werk. Hun personages, de dokter en de priester, vormen een contrast met de emotionele intensiteit van het verhaal. De dokter is er volledig naast en begrijpt er niets van, terwijl de priester dingen weet die hij niet zou moeten weten. Ze vullen elkaar aan en zorgen voor een noodzakelijk contrast.

Guillaume de Tonquédec en Christoph Waltz: de goedgelovige dokter en de ongelovige priester. Foto: Shanna Besson
De horrorscènes krijgen een bijna groteske toon. Waarom deze keuze?
"Dit zijn geen horrorscènes, want het is geen horrorfilm, maar een ongelooflijk en menselijk liefdesverhaal. De vampierfilmgimmicks – hoektanden, transformaties – zijn er verplicht, maar ik heb er plezier in. Het Grand Guignol-aspect zorgt ervoor dat we vampirisme niet al te serieus nemen."
Waarom is het verhaal, in tegenstelling tot de roman, van Londen naar Parijs verplaatst?
Engeland vormde een logistiek probleem met de Kanaaloversteek naar Roemenië. Door op het vasteland te blijven, werd het reizen eenvoudiger. Bovendien zorgde de situering in Parijs in 1889, tijdens de honderdste verjaardag van de Franse Revolutie, voor een feestelijke setting. Dit creëert een contrast: een drama in het hart van vreugde, met een vampier in een vrolijke menigte. Dracula, die zijn kasteel al 200 jaar niet heeft verlaten, ontdekt de moderniteit, wat hem bijna vrolijk maakt. De kermis, met zijn monsters en spookhuis, biedt ook ruimte voor een ironisch spel.
“Ik werk niet met invloeden in gedachten.”De balscènes, met hun gechoreografeerde sequentie, zijn opvallend. Welke rol speelden ze in de enscenering?
Deze scènes weerspiegelen hoe Dracula zijn verhaal vertelt aan de ietwat naïeve Jonathan, die hem vraagt hem in vertrouwen te nemen. Gevleid verfraait Dracula zijn verleden en roept hij zijn verblijven in Grasse, Florence en Versailles op. Dit zijn geen flashbacks, maar zijn verhaal, opgevoerd door middel van dansen aan de hoven van Europa – Spanje, Rusland, Oostenrijk. De choreografie combineert klassieke bewegingen met moderne accenten. We filmden in het Hôtel de la Marine, wat praktischer was dan Versailles voor de set en de figuranten.
Er zijn veel verfilmingen van Dracula geweest. Welke films hebben indruk op je gemaakt en wat vind je daarvan?
Coppola's Dracula , met Gary Oldman in de hoofdrol, had 30 jaar geleden al een impact op me. Maar ik werk niet met invloeden in gedachten. Wat me inspireert, zijn mijn eigen ervaringen, mijn emoties. Dracula's nostalgie en verdriet, zijn sentimentele kant, resoneren met wat ik voel. Sommige vrienden zeggen zelfs dat ze me in hem herkennen. Maar ook in de kille humor van het priesterpersonage.
Dracula van Luc Besson, vanaf woensdag 30 juli in de bioscoop. Speelduur: 2 uur en 9 minuten.
Le Progres